Που; Εκεί που ο σπόρος μητρικά αγκαλιάζεται από τον ήλιο
τρίβεται ηδονικά στο χώμα
κι αφήνει το νερό να φιλήσει το λαιμό του
για να δώσει καυλό ζωής.
Πότε; Από το μεθυσμένο πετάρισμα μια νυχτερινής ματιάς
ως το τραχύ χάδι μνήμης σε επιμνημόσυνη δέηση.
Με ποιους; Με εκείνους τους μύστες του λάγνου βλέμματος
με εκείνες τις ιέρειες που κουβαλούν στον ώμο αμφορείς πόθου.
Συνημμένα :
α) Κρασί Παλιοκαλιά πατημένο με δάχτυλα που φέρουν στις
άκρες τους τη στυφή ηδονή μιας γλώσσας.
β) Μέλι λευκαδίτικο που το άρωμα του δέθηκε
από αλμυρούς οργασμούς στην άμμο ενός όρμου.
γ) Ένα βιολί που κούρδισε τις χορδές του σε πρόστυχα βήματα
που χορεύονται κάπου πέρα από το Κάβο Ντόρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου