Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

ΦΙΛΙΕΣ...


Συνομιλώ μαζί τους από τα ξύλινα
σύρματα, πολυκαιρισμένης μπάρας.
Οι φίλοι μου λατρεύουν τις βροχερές Τρίτες του χειμώνα
αργά, την ώρα που τους λοιπούς κυβερνά ο ύπνος.
Αγαπούν τις γυναίκες.
Δεν θα έλεγα το ίδιο και για εκείνες.
Οι φίλοι μου πίνουν γρήγορα
και σιγοσφυρίζουν σουξέ μακρινής εποχής.
Θάβουν την οργή τους σε πετρωμένα κύτταρα
που τους δένουν σε ευθείες το κορμί.
Παρευρίσκονται σε νεκρώσιμες ακολουθίες
χωρίς διάθεση για δάκρυα.
Φεύγουν μόνοι μια νύχτα Τρίτης
με την αλλόκοτη ελπίδα της αναγνώρισης
φορεμένη για φωτοστέφανο.
Σείριος, 23-12-2016

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΜΕΣΣΙΑΣ...


Έχω περπατήσει πάνω στη θάλασσα
από απόγνωση έρωτα.
Μετέτρεψα το νερό στα καζανάκια ενός
βρώμικου μπαρ
σε ουίσκι για τους μπεκρήδες.
Άνοιξα τα μάτια ενός απελπισμένου
του έβαλα στο χέρι το πιστόλι
συνήργησα στον φόνο.
Φίλησα με πόθο μια νεκρή πόρνη
στα ψυγεία του νεκροτομείου
κι έπειτα περπατήσαμε πλάι πλάι
στην άδεια λεωφόρο.
Μεσσίας κάποιων άλλων σταυρώνομαι κάθε νύχτα
δίχως ανάσταση, συλλέκτης καρφιών. 

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...


Η Ραπουζέλ έκοψε τα μαλλιά της
σε μοβ καρφάκια.
Η Χιονάτη αντάλλαξε το μήλο της
με ένα κόκκινο μανιτάρι και έγλυψε
πρόστυχα το αυτί του κυνηγού.
Η Σταχτοπούτα ξεκάλτσωτη πήρε
τα βήματα ενός αναστενάρη και περπάτησε
εκστατικά πάνω στα κάρβουνα.
Η Πεντάμορφη έστειλε το τέρας
στον πλαστικό χειρούργο και μετά
από δέκα επιτυχημένες επεμβάσεις
όρισαν την ημερομηνία του γάμου.
Η Κοκκινοσκουφίτσα άφησε την γιαγιά της
νηστική κι ύστερα από ένα ιδρωμένο κυνηγητό
κατέληξε στην φωλιά του λύκου
που ακόμα και τώρα που σας γράφω δεν έχει
βάλει γλώσσα μέσα.
Παραμύθια.
Πόσα ακόμα παραμύθια μωρό μου;
Βάζω τις μπότες που άφησε ο παπουτσωμένος
γάτος και βγαίνω τσάρκα στην Χώρα των Θαυμάτων.

(Σείριος, 2 Οκτώβρη 2016)


Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

ΕΩΣΦΟΡΟΣ...


Έβαλα τον ίδιο τον διάβολο στο αυτοκίνητο μου.
"Πέταξε με μέχρι το διπλανό χωριό.
Πρέπει να εξαργυρώσω κάτι παράβολα χάριτος".
Φορούσε ένα σκισμένο τζιν και λάγνα κομμάτια σάρκας
μαγνήτιζαν το βλέμμα μου.
Έκανα να απλώσω το χέρι αλλά το μέσα μου
φώναζε πως ο διάολος ζεματάει.
Ξάφνου στην μέση του αγροτικού δρόμου 
πετάχτηκε ένα μακρύ βαθυκόκκινο φίδι.
Δεν πρόλαβα να αντιδράσω.
Κοίταξα από τον καθρέφτη το λιωμένο κεφάλι του
να λιάζετε στην καυτή άσφαλτο.
Γύρισα με τρόμο το βλέμμα μου
και είδα κάτω από τα μαύρα γυαλιά το σαρδόνιο γέλιο...
                             ********
Με πήρες μετά από καιρό και κάπως τυπικά 
με ρώτησες φίλε πως παν τα πράγματα.
Χωρίς σκέψη το μόνο που βρήκα να σου απαντήσω
είναι κατά διαόλου.

Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

ΕΥΧΕΣ...

Το τζίνι δεν το τράκαρα σε λυχνάρια της ερήμου.
Με πλησίασε στην μπάρα μετά το έκτο ποτό.
"Μια" μου λέει, "μια και στα γρήγορα γιατί πρέπει
να κανονιστώ και με την κυρία απέναντι".
Τράβηξε μια τζούρα από το τσιγάρο του και
ολόκληρη η ποντικόφατσα του γέμισε ζάρες.
"Ένα φελιζόλ από αυτά που πουλάνε έξω από
τα γήπεδα" του είπα.
Το ειρωνικό του χαμόγελο γέμισε με αέρα τις μισές ζάρες.
"Άλλη μια γιατί είσαι φτηνός" μου είπε
τινάζοντας το φαγωμένο σακάκι του.
"Κι ένα ρολό από εκείνο το νάιλον περιτυλίγματος
με τις φουσκίτσες" του απάντησα.
Έχω στρώσει από χρόνια το φελιζόλ μου
στον ψηλό θρόνο της ανίας και σκοτώνω τις στιγμές
με μικρά-μικρά πατήματα του αντίχειρα.

Τρίτη 23 Αυγούστου 2016

ΤΟΥ ΜΝΗΜΑΤΟΣ...


Πίνω το φτηνό κονιάκ της δεξίωσης.
Φέρνω στο στόμα μου τη στυφή γεύση
παγωμένου θαλάμου, δημόσιου νεκροτομείου.
Συνεχίζω με τα γυάλινα ποτηράκια που άφησαν σαλιωμένα
και μισογεμάτα κάτι γριές, αρχαίες μοιρολογίστρες.
Ακούω τον εαυτό μου να λέει
"Αν κάτι μας διδάσκει ο θάνατος είναι η αξία χρήσης της ζωής..."
Σπεύδω να ρουφήξω τα τελευταία κενά που μαζεύει βαριεστημένα
ο γραβατωμένος υπάλληλος του επαρχιακού γραφείου τελετών.
Η αξία της ζωής.
Ξεκουμπώνω το μαύρο μου πουκάμισο
-ένεκα της περίστασης-
ξεβρακώνομαι και πιάνω πάλι τον παλιό πρόστυχο χορό
που φέραν στα μπαούλα τους κάτι γιαγιάδες
που από χρόνια τους τρώει την νιότη, χωνεμένο καστανόχωμα.
Γράφω τούτες τις λέξεις στο λευκό περιθώριο
πολυκαιρισμένου κηδειόχαρτου.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ...


Είμαι ο λεγεωνάριος που έχασε τον Χιτώνα.
Είμαι το μελάνι στα συγχωροχάρτια της ιεράς εξέτασης.
Είμαι όλα τα λάθος ελιξίρια κατά της πανούκλας.
Είμαι χάντρα χρωματιστή στα πουγγιά του Κορτές.
Είμαι η λασπωμένη γη του Βατερλό.
Είμαι το μαχαίρι που έκοψε τ' αρχίδια του Ρασπούτιν
λίγο πριν μπουν στην φορμόλη.
Είμαι ο αέρας που χάιδευε τις άκρες του NO PASARAN.
Είμαι η περόνη στα χέρια του Άρη.
Οι λογοκριμένες σελίδες από το ON THE ROAD του Κέρουακ.
Το φανελάκι που φορούσε στη φυλακή ο Κοεμτζής.
Γεννήθηκα μια Τρίτη Νοέμβρη του '79.
Φέρω στον σπόρο μου όλα τα άνθη του κακού σας.