Τους βλέπω στο ημίφως φανταχτερών τηλεοπτικών προγραμμάτων
να καπνίζουν τα λιγδωμένα άσπρα φανελάκια τους.
Τους νιώθω πίσω μου στις ουρές των επιδομάτων
να δαγκώνουν την οργή τους στο κάτω χείλος.
Τους μυρίζω στην χλωρίνη κίτρινων νοσοκομείων
να ξεπλένουν με αντισηπτικά κακοφορμισμένες ζωές.
Τους ακούω σε ομοιόμορφους οργασμούς
να ενώνουν με τον ιδρώτα τους βιασμένες ηδονές.
Είναι η φάρα των κλουβιών.
Με το αίμα στριμωγμένο στο μυαλό
θα εκραγούν ένα βροχερό χάραμα
βάφοντας με άλικο χρώμα
όλες τις ανέξοδες ψευδαισθήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου