Θαλασσινές στάλες του μαΐστρου ξέπλεναν το νου
και πλήθος κωλοφωτιές φώτισαν μια γρίλια μνήμης.
Εσύ μικρό παιδί , ανθός ροδακινιάς
κι εγώ κλινικά νεκρός σε τάφους έρωτα.
Κι εκείνο το κρεμαστό
Δούρειος Ίππος του πόθου μου
να αγναντεύει προσμονές στις παρυφές του στήθους σου.
Φοβού τους Δαναούς που ήπιαν απ' τις πηγές του νόστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου