Με τα χρώματα στα χέρια.
Με τις παιδικές ψυχές στο μυαλό.
Με την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά για φυλαχτά.
Με τα τραγούδια μας και τους χορούς έναν τόνο πιο εύθυμα τώρα πια.
Με τη μνήμη των συντρόφων που φύγαν χωρίς ν' ακούσουν ένα μεγάλο venceremos
παρά μόνο μικρά μικρά "...την άλλη φορά ίσως...".
Τέλος με την ελπίδα, όχι δόρυ άλλα μαγικό ραβδί νεράιδας παραμυθιού
να χρωματίσουμε το αύριο
και να τ' αφήσουμε με ανακούφιση στα χέρια των παιδιών μας.
Καλή δύναμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου