ΕΠΙΛΟΓΟΣ...

Με τα χρώματα στα χέρια.
Με τις παιδικές ψυχές στο μυαλό.
Με την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά για φυλαχτά.
Με τα τραγούδια μας και τους χορούς έναν τόνο πιο εύθυμα τώρα πια.
Με τη μνήμη των συντρόφων που φύγαν χωρίς ν' ακούσουν ένα μεγάλο venceremos
παρά μόνο μικρά μικρά "...την άλλη φορά ίσως...".
Τέλος με την ελπίδα, όχι δόρυ άλλα μαγικό ραβδί νεράιδας παραμυθιού
να χρωματίσουμε το αύριο
και να τ' αφήσουμε με ανακούφιση στα χέρια των παιδιών μας.
Καλή δύναμη.

ΠΕΡΙ ΛΑΝΤΖΑΣ...

Ξεκινάω από το όλο στήσιμο που είναι πραγματικά εμετικό.
Να όμως και που  μέσα στον οχετό μπορείς να βρεις ένα νόημα.
Απ' όσο γνωρίζω στα εστιατόρια η συνήθης πρακτική για κάποιον που δεν πληρώνει είναι να τον βάζουν να πλένει πιάτα. Σε πόσες κωμικές ταινίες δεν το έχουμε δει αυτό;
Μήπως λοιπόν το κρυμμένο νόημα του σποτ είναι ένας Αντωνάκης κρυμμένος στη λάντζα να πλένει πιάτα για διακόσια χρόνια;
Μήπως για τον Αντωνάκη και τα πολιτικά του τέκνα η μόνη θέση που αξίζει σ' εμάς, στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας είναι η λάντζα της Ευρώπης, να ξεπλένουμε σε στάση Χατζηαβάτη τα άπλυτα των επιλογών τους;

ΠΕΡΙ ΦΟΒΟΥ...

Στην τρομολαγνεία που ξερνάν κάθε βράδυ τα δελτία τους φρόντισε να απαντήσει πριν απ' όλους ο ποιητής...Δικά σας τα λόγια του επηρμένα ερπετά...
"Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσιν, θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία..."