Κάπου στην μέση της αλκοολικής νύχτας πέρασε μια ώρα
δίχως τις στιγμές της.
Ώρα χαμένη.
Πόσες εξομολογήσεις έρωτα
πόσα πρωτότοκα φιλιά χάθηκαν μέσα στη δίνη
των άδειων λεπτών;
Πόσοι αυτόχειρες γλίστρησαν μέσα σε τούτο το κενό
με ξεκούμπωτη θηλιά
κρατήθηκαν από μια δεύτερη ευκαιρία;
Πόσους επιθανάτιους ρόγχους ξάφνιασε το άλμα αυτό
χαράζοντας αναπνοή ζωής
κι αφήνοντας απλήρωτο της Στύγας τον βαρκάρη;
Και πόσους μύχιους πόθους χώρεσες
μέσα στην τρύπια αυτή βαλίτσα του χρόνου
που το μόνο που σου άφησε για προίκα ήταν μια ζάλη πρωινή;
