ΠΕΝΤΕ ΜΙΚΡΑ ΜΙΑΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΔΙΧΩΣ ΦΙΛΟΥΣ...

Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω κύριε πρέσβη μου.
Αυτός ο λάκκος είναι για να περάσω ανώδυνα την βάσανο της ζωής.
Ναι, πρέσβη μου μακριά από τους ανθρώπους.
Μάλιστα δικά μου είναι αυτά τα καλοθρεμμένα σκουλήκια.
Συντροφιά μου στις απέραντε ώρες. Μάλιστα, το γνωρίζω.
Θα προτιμήσω κι εγώ την πιστωτική κάρτα.

                       ~   ~  ~  ~  ~

Με Σαπφούς σάλτο σε φαροφώς
μανιασμένης χειμωνιάτικης νύχτας
απολαμβάνω την ευχάριστη αίσθηση
της επιστροφής σε φίλια χωρικά ύδατα.

                     ~   ~   ~  ~   ~

Αρνήθηκα την μετάγγιση αίματος από φιάλη
νεαρού ερωτευμένου.
Προτίμησα τον ασφαλή θάνατο
ανέραστου αργυραμοιβού.

                     ~   ~   ~  ~   ~

Το νόημα κλειδώθηκε σε χωματένια κάστρα
που φτιάξαν πλαστικά κουβαδάκια
σε πολυσύχναστη παραλία
την οποία εδώ και ώρα κατακτά με το
ακαταμάχητο φλερτ του
ορμητικό κύμα.

                        ~   ~   ~  ~   ~   

Σήκωσα με τη γλώσσα την χλωρίδα του μουνιού της.
Κι ύστερα με τα δάχτυλα φύτεψα οργασμούς
στα βάθη της γης της.
Λάτρευα πάντα εκείνες τις παλιές
βουκολικές ταινίες.