- Δεν αναρωτήθηκες αν πέθανα ρε φίλε; Ένα μήνα κομμένο τηλέφωνο είχα. Το σύνδεσα σήμερα και νόμιζα θα έχω 30 κλήσεις σου...
- Ένα μήνα στέκω στο αναπηρικό καροτσάκι του γραφείου. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Τα τεχνολογικά σύρματα δε μου πάνε. Έρχομαι από κόσμο παλιό. Οι ποιητές είχαν λέξεις. Η γη καρτερούσε τον οργασμό της Περσεφόνης για να γεννήσει. Τα ζωντανά μας είχαν φωνές και τα φεγγάρια μας τραγούδι. Τα παιδιά μας ήταν σκονισμένα και ανέμελα κι η θάλασσα ποτίστρα ενός απροσδιόριστου νόστου. Στην αδικία απαντούσαμε με γροθιά και στ' αφεντικά με τσεκούρι. Οι γυναίκες μας μοσχοβολούσαν φαγητό, ορμές και κουράγια. Οι αγώνες μας γινότανε στα γήπεδα και στα τρανζιστοράκια. Κι οι φίλοι μύριζαν τσίπουρο, τάβλι και πολιτική κουβέντα. Μην έχεις αμφιβολία. Σ' αυτόν τον κόσμο είσαι παρών κάθε ώρα. Αλλά όσο η ζωή μας περιστρέφεται σ' αυτή τη μιζέρια συγχώρα με, βρωμάω ψοφίμι.
