ΣΙΕΝΑ

Σε μεσαιωνικά στενά τριγυρίζει καβαλάρισα η ψυχή.

Με το τριαντάφυλλο ηττημένου ιππότη στο χέρι.

Μόχθησα μ' αντάμωσα το μεταξένιο σου μαντήλι.

Ξημέρωμα στα πρώτα χτυπήματα της καμπάνας του Ντουόμο γλέντησα με το μεταξένιο σου κορμί.

Λάφυρο φέραμε πίσω εκείνο το γλυκό κοκκίνισμα στα μάγουλα

και τη λαχτάρα για έρωτα που αφήνει πίσω

του το τοσκανέζικο κρασί.

ΠΕΡΙ ΠΡΕΖΑΣ

Μετράν τ' αργύριά τους.

Μετράω ουρλιαχτά μανάδων.

Μετράν κομμένες φλέβες.

Μετράω όνειρα σκουπίδια.

Αναζητούν βαποράκια.

Θάβω ναυάγια.

Δε θα 'ναι εύκολο.

Εσείς με σύριγγες θανάτου.

Εγώ με γιαταγάνια ζωής.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Με θυμάμαι.
Σκουρισμένο γρανάζι σε ρολόι.
Δολοφόνος πεθαμένων από καιρό στιγμών.
Κρεμασμένος στην αγχόνη του δήμιου χρόνου.
Κι ύστερα ήρθες εσύ.
Με χάδια σπαθιά.
Με φιλιά περσικά τόξα.
Αποκαθήλωση.
Δε ρώτησα τ' όνομά σου.
Σαν από καιρό γνωστοί σε φώναξα απλά Σωτηρία.

ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ

Σε μια παραλία.
Μετρώντας τους κόκκους της άμμου πάνω σ' ένα κορμί.
Μετρώντας των ερωτικό παλμό των κυμάτων καθώς χαϊδεύουν τους βράχους.
Μελετώντας την αρσενική δύναμη του ήλιου
καθώς μεταμορφώνει τα κορμιά μας σε μελαχρινούςήρωες παραμυθιών.
Αφήνοντας το αρμυρό νερό να διαβρώσει όλους τους φόβους του θανάτου.
Κλέβοντας ιστορίες που ο γερο - Πωσειδώνας παραμιλά στη μέθη του.

ΑΡΡΩΣΤΟ ΚΟΡΜΙ

Η λάθος χρήση αρρωσταίνει το κορμί μου.
Μυρωδιές θηλυκού ορέγεται
η εγκυμοσύνη των ορμών μου.
Και τα χέρια μου σπαράζουν
να τρυγήσουν οργασμούς.

ΤΙΠΟΤΑ

Καμιά φορά η αναμονή του τίποτα
είναι χειρότερη από το ίδιο το τίποτα.